Μ αφορμή τις νεκρολογίες για τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε τη Σελήνη, τον Neil Armstrong, θυμήθηκα μιαν ιστορία που κυκλοφορούσε στην Αμερική αρκετά χρόνια μετά το κατόρθωμά του, τον Ιούλιο του 1969:
Όταν το Apollon 11 προσεληνώθηκε, ο Armstrong πατώντας για πρώτη φορά στο φεγγάρι ξεστόμισε την περίφημη φράση: » Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα».
Η ιστορία (μύθος ?) λέει ότι την ώρα που κατέβαινε τη σκάλα για να πατήσει στο φεγγάρι ο Armstrong είχε πει μιαν ακόμα φράση: «Καλή τύχη κύριε Γκόρσκι». Ο πύργος ελέγχου δεν έδωσε σημασία και η NASA ακόμα και μέχρι σήμερα αρνείται ότι την είπε. Είχαν πολλές φορές ρωτήσει τον Armstrong το τι σήμαινε αυτή η φράση κι αυτός αρνιόταν ν απαντήσει.
Πολλά χρόνια αργότερα, σε μια συνέντευξη τύπου στη Φλόριντα, όταν πια το ζεύγος Γκόρσκι είχε πεθάνει, αποφάσισε να την εξηγήσει: ‘Οταν ήταν μικρό παιδί, παίζοντας βράδυ μπάλα στην πίσω αυλή του σπιτιού του, αυτή ξέφυγε στη διπλανή αυλή. Ο Neil πήδηξε τον φράκτη για να την πιάσει κι έπεσε πάνω στη σκηνή όπου ο γείτονας, ο κύριος Γκόρσκι, ζητούσε από τη γυναίκα του στοματικό έρωτα. Κι εκείνη του απάντησε: «Ποτέ. Μόνο αν ο μικρός του πλαινού σπιτιού πατήσει το πόδι του στο φεγγάρι, τότε θα στο κάνω».
Νεκρολογίες για τον Neil Armstrong διάβασα πολλές, για τον κύριο Γκόρσκι, που πήγε με το παράπονο, ούτε μία… Γι αυτό επιτρέψτε μου να του αφιερώσω το ένατο movement (αρχίζει στο 58:26) από το παρακάτω:
Letters to the Editor 